zaterdag, september 17, 2005
Jacques Anqetil
Vrijdag 16 september 2005 25e etappe Ponferrada-Tricastela 82,8 km 14,4 km gem.
Ponferrada, ijzeren brug, een stad met het mooiste en meest op een kasteel lijkende kasteel dat ik ooit gezien heb. Volgens mij zijn alle Playmobil en andere kastelen gemodelleerd naar dit kasteel van de Tempeliers ( juist ja, die verantwoordelijk zijn voor de uitdrukking drinken als een tempelier, aan dat drankgebruik zijn ze overigens tenonder gegaan). Echt schitterend en een zoveelste voorbeeld van de invloed van het pelgrimeren op b.v. infrastuctuur want de burcht staat daar ter bescherming van de pelgrims.
Verder veen dag met internationale contacten.
s´Morgens in Villafranca koffie gedronken met een Amerikaans echtpaar. Ze waren begonnen in Parijs, hadden daar de kustroute gereden, maar waren in Spanje van de kustroute naar de Camino Frances gevlucht omdat de kustroute veel te gevaarlijk was vanwege het verkeer.
Verwacht je niet 2 Amerikanen met de fiets.
Verder mijn 2 Franse vrienden weer ontmoet die ik ook al zag bij het Cruz Ferro en die met succes mijn steenlegging op video hebben vast gelegd. Een van de 2 of allebei hadden op weg naar Cerbrero ( 1300 m) een stuk gelopen omdat de fiets te weinig versnellingen had. Ik vroeg of ie soms een oude fiets van Jacques Anqetil had gekregen Ha Ha. Ze hebben een volgwagen bij zich dus zal het leed wel niet zo groot zijn. En verder een aantal Nieuw Zeelanders die op weg waren naar Noord Portugal, maar die het tegen de berg wel zwaar hadden. Ze vroegen aan mij toen ik ze voorbij reed of ik down hill ging i.p.v. up.
De reis eindigde in Tricastela waar het menu van de dag prima smaakte en waar het kamertje nergens op leek. Moet kunnen voor een keer.
Ponferrada, ijzeren brug, een stad met het mooiste en meest op een kasteel lijkende kasteel dat ik ooit gezien heb. Volgens mij zijn alle Playmobil en andere kastelen gemodelleerd naar dit kasteel van de Tempeliers ( juist ja, die verantwoordelijk zijn voor de uitdrukking drinken als een tempelier, aan dat drankgebruik zijn ze overigens tenonder gegaan). Echt schitterend en een zoveelste voorbeeld van de invloed van het pelgrimeren op b.v. infrastuctuur want de burcht staat daar ter bescherming van de pelgrims.
Verder veen dag met internationale contacten.
s´Morgens in Villafranca koffie gedronken met een Amerikaans echtpaar. Ze waren begonnen in Parijs, hadden daar de kustroute gereden, maar waren in Spanje van de kustroute naar de Camino Frances gevlucht omdat de kustroute veel te gevaarlijk was vanwege het verkeer.
Verwacht je niet 2 Amerikanen met de fiets.
Verder mijn 2 Franse vrienden weer ontmoet die ik ook al zag bij het Cruz Ferro en die met succes mijn steenlegging op video hebben vast gelegd. Een van de 2 of allebei hadden op weg naar Cerbrero ( 1300 m) een stuk gelopen omdat de fiets te weinig versnellingen had. Ik vroeg of ie soms een oude fiets van Jacques Anqetil had gekregen Ha Ha. Ze hebben een volgwagen bij zich dus zal het leed wel niet zo groot zijn. En verder een aantal Nieuw Zeelanders die op weg waren naar Noord Portugal, maar die het tegen de berg wel zwaar hadden. Ze vroegen aan mij toen ik ze voorbij reed of ik down hill ging i.p.v. up.
De reis eindigde in Tricastela waar het menu van de dag prima smaakte en waar het kamertje nergens op leek. Moet kunnen voor een keer.
