Gijs op pelgrimage

Voor contact: gijs.gerlagh(no spam)@gmail.com
Zie ook http://www.fietsen.123.nl/santiago%20de%20compostela.htm

De thuiskomst was een groot feest.
Zoals bij het vertrek de familie tot in het derde geslacht me uitgezwaaid had, werd ik bij aankomst op Schiphol ook weer door de familie tot in het derde geslacht verwelkomd met spandoeken, ballonnen slingers en heel veel zoenen. En dit werd nog eens over gedaan door da buren en andere mede Atlas bewoners die de vlag hadden uitgestoken om mij te verwelkomen. Ik werd er verlegen van.

Vandaag het laatste bericht uit Santiago want morgen kunnen we eindelijk richting Amsterdam en omstreken.

Zoals jullie op de foto zien heb ik mijn zondag op zondagse wijze doorgebracht n.l. in de kathedraal. Niet zozeer vanuit een spirituele beboefte als wel de wens on het wierookvat nog eens goed vast te leggen. En dat is gelukt. Om goed zicht te hebben was ik al om 11 uur in de kathedraal, maar alles staat erop. Op video dan dus wie wil komt maar een keer op de Atlas kijken.

En verder loop ik nog wat rond vandaag in afwachting van morgen.

Zeker voor een toerist als ik ben is het slingeren van het wierookvat een van de hoogtepunten van een bezoek aan de kathedraal en vandaag had ik geluk, want toen ik in de kathedraal kwam zag ik hem hangen en dus heb ik weer de mis bijgewoond. Ik werd wel weer gelijk gestraft want de accu van mijn handycam was bijna leeg zodat ik alleen maar een paar fragmenten heb kunnen filmen. En ik heb ook een paar foto´s gemaakt.

Allereerst iedereen bedankt voor de gelukwensen. Na 2 dagen onderweg geweest te zijn is het weer tijd voor een update.
In het kader van het verdrijven van de verveling ben ik de afgelopen 2 dagen heen en weer gefietst naar Cabo Finisterre, daarmee het totaal aantal gefietste kilometrs op ruim 29oo brengend.
Mocht je ooit overwehgen naar Finisterre te gaan, doe het niet want er is niets te beleven, even buite het dorp staat alleen een vuurtoren en de enige verdienste is dat het het eind van de Camino is zoals je op de foto ziet. Het was wat mij betreft ook alleen maar bedoeld om de verveling te verdrijven en dat is helemaal gelukt. De route is aangenaam om te fietsen en da route terug langs de Atl. Oceaan deed me erg denken aan de route Delphi Galaxides, dit voor degenen die met de topografie van Griekenlaand vertrouwd zijn. ( Navraag bij Ali).
En gisteravond ben ik doorgezakt (voor de eerste keer in 5 weken, dus mag ik even) met 2 Duitsers met ieder weer een bijzonder verhaal. De een was 45, had 20 jaar geleden het licht gezien en trok sindsdien met een rugzak door de wereld. De Camino was hij begonnen in Amsterdam en het geld daarvoor had hij in de bloembollen verdiend.
En de ander was een degelijke Duitse opa van 69 die in 1945 vanuit Oost-Pruisen was gevlucht en nu in Koblenz woonde. Met 2 van zulke levens heb je stof voor vele avonden.

Buitengewoon aangenaam, vooral ook omdat de Camino ambiance diepgaander gesprekken als het ware stimuleert, omdat ieder wel zijn reden heeft om de weg af te leggen.

Desondanks blijf ik me gewoon een fietser voelen maar wel een met een open oog en oor.

Voorlopig houd ik me even rustig op het www, maar jullie hopelijk niet want ik blijf wel kijken.
Deze week ga ik nog fietsen naar Kaap Finisterre en naar Padron want anders verveel ik me te pletter en jullie hebben intussen begrepen dat ik graag fiets. Omstreeks het weekend meld ik me weer en voor verhelderende vragen kun je altijd bellen.
Voor het moment: groetjes.

Allereerst bedankt voor jullie gelukwensen. Ik zit nu een dag in Santiago en ze hebben hier gelukkig computers die barsten van de USB aansluitingen. Bovendien heb ik tijd zat, de limiet is volgens c(arlo) 600 MB, ze hebben hier een toetsenbord waarvan de toetsen niet plakken en waarvan de letters leesbaar zijn, dus wat let ons.
Nog even het voorafgaande. De ontmoetingen worden steeds boeiender. In Melide kwam ik halverwege de maaltijd in gesprek met een Amerikaans echtpaar en we begonnen een gesprek dat pas eindigde om een uur of twaalf. Hij was een gepensioneerd professor, zijn vrouw had bij een bank gewerkt en ze waren fanatiek anti-Bush. De onderwerpen varieeerden van Irak tot de vraag of de mens van nature goed of kwaad is en van racisme in Kentucky tot de toekomst van de globe. Het beeld van de oppervlakkige Amerikaan die alleen maar denkt in headlines is darmee voorgoed bijgesteld. Dat is wellicht wederzijds want het beeld in de USA over het Nederlands nee tegen de Europese constitutie is dat dat was vanwege euthanasie en wegens drugs. Zo had ik het niet begrepen en ik heb ze uitgelegd dat het met onze CDA-prime minister te maken had ( met excuses aan mijn CDA-loggers)

En dan Santiago

Een beetje journalist stelt in zo´n geval de vraag : en wat ging er door je heen toen je het bord Santiago passeerde.
Nou eigenlijk niets.Het was in eerste instantie een van de vele plaatsnaamborden die ik de afgelopen 30 dagen gepasseerd ben.
´s Avonds in mijn bedje voelde ik toch wel een grote tevredenheid dat het allemaal gelukt was. maar bovenal heb ik het een voorrecht gevonden dat ik in staat was het te doen.
Deze weblog is nog niet afgelopen maar nu alvast wil ik jullie geweldig bedanken voor de manier waarop jullie mij op allerlei manieren gevolgd zijn. Zeker als je op je eentje bent is het zeer aangenaam om op deze directe manier contact te houden en ieder die nog eens wil napraten of verlegen is om goede adviezen omdat hijof zij plannen heeft in die richting, is van harte welkom.

Zaterdag 17 september 2005 26 e etappe Tricastela Melide 89,3 km gem 15,2

Het begint wel heel dichtbij te komen. Nog zo´n 50 a 70 km afhankelijk van de route die ik morgen kies. Maar eerst over vandaag.
´t Is hier behoorlijk heuvelachtig en dus moest er flink geklommen worden. Jullie zullen zeggen : maar toch ook dalen, maar dalen duurt maar zo kort dat het nauwelijks opvalt. Het is ook een veel mooier beeld van die eenzame zwoegende fietser die tegen de bergwand zich een weg naar boven zoekt. Klinkt lyrischer dan: de fietser die de berg afscheurt. Bergop heeft iets heroisch, bergaf niet.
De eerste bijzondere ontmoeting was al vroeg nl om een uur ot 10 bij het monasterio van Samos. Ik was even wezen kijken bij een preromaanse kapel uit de 9e eeuw en toen ik wegreed zag ik bij het klooster een fiets met een aanhangwagen staan. Omdat ik val op alles wat afwijkt van het normale ging ik erop af om te vragn hoe dat nou was om met een aanhanger achter de fiets een berg af te gaan. De eigenaar bleek een Engelsman die met een rugzak was vertrokken uit Engeland, in Portsmouth een MTB had gekocht van 200 € , was overgevaren met de ferry naar Cherbourg alwaar de plaatselijke fietsenmaker hem had wijsgemaakt dat er op een MTB geen voorfietstassen passen en hem daarom een gammel aanhangwagentje had aangesmeerd. Kennelijk is het bedonderen van pelgrims van alle tijden.
Alles wat er aan die fiets kapot kon gaan was ook kapot gegaan. Hij had al 3 keer banden gewisseld, had diverse malen remblokken moeten vernieuwen, wiellagers vernieuwd omdat ze vol met zand zaten, cranck vernieuwd, banden moeten vernieuwen van zijn aanhangwagentje dat ook nog zeer instabiel bleek te zijn ook bij afdalingen. Verder had hij nog de griep gehad, kortom hij beleefde diverse avonturen tegelijk en over dat alles hebben we zeker een uur op een aangename wijze staan babbelen want hij was geen hypochonder. Hij keek zijn ogen uit op mijn fiets, maar kennelijk kun je ook zo een Camino rijden.
En toen kwam ik ook nog John tegen. Ergens onderweg zag ik een bekende fiets staan en dus hebben we even samen koffie gedonken. Hij had intussen zijn terugreis geregeld via een systeem van huurauto´s in Spanje en in Frankrijk en hoopt vrijdag a.s. thuis te zijn.

Vrijdag 16 september 2005 25e etappe Ponferrada-Tricastela 82,8 km 14,4 km gem.

Ponferrada, ijzeren brug, een stad met het mooiste en meest op een kasteel lijkende kasteel dat ik ooit gezien heb. Volgens mij zijn alle Playmobil en andere kastelen gemodelleerd naar dit kasteel van de Tempeliers ( juist ja, die verantwoordelijk zijn voor de uitdrukking drinken als een tempelier, aan dat drankgebruik zijn ze overigens tenonder gegaan). Echt schitterend en een zoveelste voorbeeld van de invloed van het pelgrimeren op b.v. infrastuctuur want de burcht staat daar ter bescherming van de pelgrims.
Verder veen dag met internationale contacten.
s´Morgens in Villafranca koffie gedronken met een Amerikaans echtpaar. Ze waren begonnen in Parijs, hadden daar de kustroute gereden, maar waren in Spanje van de kustroute naar de Camino Frances gevlucht omdat de kustroute veel te gevaarlijk was vanwege het verkeer.
Verwacht je niet 2 Amerikanen met de fiets.
Verder mijn 2 Franse vrienden weer ontmoet die ik ook al zag bij het Cruz Ferro en die met succes mijn steenlegging op video hebben vast gelegd. Een van de 2 of allebei hadden op weg naar Cerbrero ( 1300 m) een stuk gelopen omdat de fiets te weinig versnellingen had. Ik vroeg of ie soms een oude fiets van Jacques Anqetil had gekregen Ha Ha. Ze hebben een volgwagen bij zich dus zal het leed wel niet zo groot zijn. En verder een aantal Nieuw Zeelanders die op weg waren naar Noord Portugal, maar die het tegen de berg wel zwaar hadden. Ze vroegen aan mij toen ik ze voorbij reed of ik down hill ging i.p.v. up.
De reis eindigde in Tricastela waar het menu van de dag prima smaakte en waar het kamertje nergens op leek. Moet kunnen voor een keer.

Donderdag 15 september 2005 24 e etappe Hospital Ponferrada 83 km 15,1 gem

Vandaag een belangrijke dag want we passeren het Cruz de Ferro. Het CdF staat op het hoogste punt van de route ( 1500 m) en het bestaat uit een kale boomstam met daarop een ijzeren kruis het geheel omgeven door een grote hoop stenen.Die stenen zijn daar in de loop der eeuwen door pelgrims neergelegd en de symboliek is dat als je die steen achterlaat je een last achterlaat en tevens dat je waarschjnlijk Santago wel zult halen.
En dan nu de bekentenis.
De steen die ik had meegenomen van de Atlas, was afkomstig van onze gezamelijke oprit. Ik heb die weggehaald zonder overleg. Eigenlijk kan dat niet want een pelgrim dient met een schoon geweten te vertrekken.
Om het goed te maken heb ik de steen niet alleen namens Ali en mezelf neergelegd, maar ook namens Bernadette en Wil. Anders zeggen ze straks: eerst valt hij een deuk en de auto en vervolgens begint hij met stenen uit de oprit te slepen. Ik hoop dat we zo weer quitte zijn.
De route voerde vandaag langs Astorga met niet alleen een mooie kathedraal maar ook met een gebouw van Gaudi dat in gebruik is als Camino museum.
En voor de rest was het weer heerlijk fietsen en morgen de laatste lange beklimming voor Santiago. Ik denk dat het zondag of maandag wordt.

Tot dusverre heb ik vermeden te reageren op ieders bijdragen onder het motto dat het en weblog is en geen chatbox.
Iedereen schrijft wat ie wil en dat is ook de bedoeling. Op een van de laatste bijdragen van C wil even kort ingaan. U kent C wel , hij is de badenplaatsspecalist van Amsterdam, er is geen bad of C paatst het, al da niet bijgestaan door zijn companen A en H die bij zijn laatste karwei op de Cruiqiuskade op zeker ogenblik gezegd schijnen te hebben: Nee C, het bad moet andersom, Barbel wil strak in het bad en niet op het bad zitten, die C voelt zch een betje tekortgedaan door de overvloed aan kathedralen en omdat ik al mijn webloggers tevreden wil houden ben ik vandaag eens in een andere cultuur gedoken eigenlijk meer subcultuur en heb wat aansprekende voorbeelden verzameld waarvan ik zeker weet dat ze C zullen aanspreken. Ik ga ervan uit dat hiermee het culturele evenwicht in deze weblog hersteld is.

Woensdag 14 september 2005 23e etappe Mansilla Hospita de Orbigo 87 km gem 17,7

Weer een perfecte fietsdag vandaag de ons langs Leon bracht. Ik zal niet meer uitverig ingaan op alle details van alle kathedralen die ik tegenkom. Iedereen die interesse heeft moet maar zelf gaan kijken. In Leon ben ik n de kathedraal geweest en in de Isodoro basiliek.
En voor de rest was het gewoon lekker fietsen vandaag, nog een beetje internetten etc.
Een rustplaats werd gevonden in Hospital de Orbigo, bekend vanwege een eeuwenoude brug met een heel speciale vorm, destijds speciaal gebouwd om de pelgrims droog over de Orbigo te brengen. Het hostal lag precies aan het begin van de brug zodat ik vanuit mijn raam de pelgrims het dorp in zag komen. Mooi gezicht.
De andere Nederlanders heb ik na Mansilla niet meer gezien. John zat er een beetje doorheen en wilde met de anderen meerijden. Heel onverstandig. Ik ben vandaag zolang in Leon geweest dat ze een halva dag voorliggen.

Dinsdag 13 september 22 e etappe Vallalcazar Mansilla de las Mullas, 91,2 km gem 19,5

Vandaag alweer een perfecte fietsdag en het belooft nog een poosje zo te blijven. Wind en de rug etc. Jullie weten onderhand hoe ik het graag heb op de fiets. Je kunt het ook zien aan het gemiddelde en ik kan het ook zien aan mijn gemiddelde hartslag die 92 was. Ter vergelijking mijn max. hs is 161 en op de route van Angouleme was ie 110..
Vandaag Ans en Gerrit uit Nieuwerkerk ontmoet. Zestigers die al jaren grote afstanden fietsen en vorig jaar de helft van de camino gedaan hebben en nu bezig zijn met de andere helft.
Hoe dichterbij Santiago, des te meer pelgrims ontmoet je en ook vooral fietsers waarvan de meeste Spaans en met de MTB.
Verder een rustige dag met een uitstapje naar een Romeinse villa uit de 3e eeuw waar prachtige mozaieken liggen en met mijnals enige bezoeker. Sta je op Sicilie voor in de rij.
Overnacht in Mansilla waar de andere Nederlanders ook al bleken te zijn.
Gezamelijk de pelgrimsmaaltijd gebruikt.
En... intussen beginnen we Santiago aardig te naderen.
O ja, nog even over gisteravond in Vallalcazar. Daar was weer zo,n verrassend ogenblik dat dit rondtrekken zo boeiend maakt.Eten was om 9 uur in iets wat van buiten een oude boerenschuur leek maar mij binnenkomst een zeer sfeervol, in pelgrimsstijl ( whatever that may be) ingericht restaurant te zijn waar ze zelfs een kopie van de codex calinxticud (internet) bewaarden.
Kortom buitengewoon.

Maandag 12 september 2005 21e etappe Burgos Vallalcazar del Sirga 93,4 km gem 17,6
Vandaag weer eens een lekkere fietsdag.Geen regen, zonnetje windje mee, wat wil je nog meer. Uiteindelijk is het het plezier in het fietsen dat me aan dit fietsproject deed beginnen en als ik lekker fietsend te vroeg in santiago ben lossen we dat ter plaatse wel op.
De route voert over de Spaanse hoogvlakte op een hoogte tussen 800 en 1000 meter en nog steeds val af en toe van verbazing van mijn fiets als ik zie hoeveel schitterends er hier de afgelopen eeuwen is ontstaan langs de Camino. Het geeft tevens aan de impact van pelgrimeren op het maatschappelijk leven.
Vandaag John een aantal malen ontmoet. John is een druk baasje, komt uit Best, is 50 ( en dus niet gepensioneerd zoals ik veronderstelde) en is een dag na mij vertrokken. Is gereden via de Roelandspas.
We hebben een vergelijkbaar tempo en dus zullen we elkaar nog wel vaker tegenkomen de komende dagen.
Morgen richting Leon

Hey hallo Gijs,

Vanavond heb ik mezelf een avondje rust gegund en heb net de tijd genomen om weer helemaal up-to-date te raken met jouw wel en wee. Op een paar dingen wil ik reageren. Als ervaren klimmer (ahum) kan ik me voorstellen dat sommige dagen heavy zijn. Het biertje dat je na zo'n dag fietsen neemt is dan waarschijnlijk ook echt een "verdienbiertje". Ik heb je nog niet gehoord over de kwaliteit (en kwantiteit?) van de Spaanse biertjes. Zoals daar zijn: San Miguel, Mahou, Aguilla. Maar het meest waarschijnlijk is dat je daar aan de Estrella zit, dat is volgens mij een Gallisch biertje. Jaha, zoals je leest heb je met een kenner te maken, maar dat zal je niet verbazen. Wat mij ook opvalt dat de landschappen erg mooi zijn. Daar houd ik van! Ach, die kathedralen vind ik ook mooi, maar mijn stelling is: "Heb je er één gezien, heb je ze eigenlijk allemaal wel gezien." Waarschijnlijk zal je me de vorige zin niet in dank afnemen. De kathedralenopmerking is vrij vertaald naar een opmerking van je dochter die tijdens Sail zei: "Heb je één boot gezien, heb je ze allemaal gezien." Trouwens al dat moois heb je wel aan de katholieken te danken, toch? Enne, niet meer zo zeuren over de USB hè?!

Dan zal ik je ook even vermoeien met onze besoignes. Zoals je hebt gelezen, hebben wij afgelopen donderdag de sleutels van ons nieuwe huis gekregen. In deze tijd is er erg veel gebeurd. De keuken staat nagenoeg, na een ochtendtje tegelzetten zitten alle tegen al aan de wand, de wc's hangen en er zijn al bijzonder veel muren geverfd. Ook heeft er een aantal slapstick-situaties plaatsgevonden (bad erin, bad eruit, bad erin, bad eruit, met de voeten in een emmer met lijm staan, etc.). Andere verhalen zal je vast en zeker horen tijdens een etentje op de Cruquiuskade.

Gijs, heel, heel veel hartelijke groeten en zet 'm op de komende dagen en geniet van het mooie Spanje.