zaterdag, september 17, 2005
Zaterdag 17 september 2005 26 e etappe Tricastela Melide 89,3 km gem 15,2
Het begint wel heel dichtbij te komen. Nog zo´n 50 a 70 km afhankelijk van de route die ik morgen kies. Maar eerst over vandaag.
´t Is hier behoorlijk heuvelachtig en dus moest er flink geklommen worden. Jullie zullen zeggen : maar toch ook dalen, maar dalen duurt maar zo kort dat het nauwelijks opvalt. Het is ook een veel mooier beeld van die eenzame zwoegende fietser die tegen de bergwand zich een weg naar boven zoekt. Klinkt lyrischer dan: de fietser die de berg afscheurt. Bergop heeft iets heroisch, bergaf niet.
De eerste bijzondere ontmoeting was al vroeg nl om een uur ot 10 bij het monasterio van Samos. Ik was even wezen kijken bij een preromaanse kapel uit de 9e eeuw en toen ik wegreed zag ik bij het klooster een fiets met een aanhangwagen staan. Omdat ik val op alles wat afwijkt van het normale ging ik erop af om te vragn hoe dat nou was om met een aanhanger achter de fiets een berg af te gaan. De eigenaar bleek een Engelsman die met een rugzak was vertrokken uit Engeland, in Portsmouth een MTB had gekocht van 200 € , was overgevaren met de ferry naar Cherbourg alwaar de plaatselijke fietsenmaker hem had wijsgemaakt dat er op een MTB geen voorfietstassen passen en hem daarom een gammel aanhangwagentje had aangesmeerd. Kennelijk is het bedonderen van pelgrims van alle tijden.
Alles wat er aan die fiets kapot kon gaan was ook kapot gegaan. Hij had al 3 keer banden gewisseld, had diverse malen remblokken moeten vernieuwen, wiellagers vernieuwd omdat ze vol met zand zaten, cranck vernieuwd, banden moeten vernieuwen van zijn aanhangwagentje dat ook nog zeer instabiel bleek te zijn ook bij afdalingen. Verder had hij nog de griep gehad, kortom hij beleefde diverse avonturen tegelijk en over dat alles hebben we zeker een uur op een aangename wijze staan babbelen want hij was geen hypochonder. Hij keek zijn ogen uit op mijn fiets, maar kennelijk kun je ook zo een Camino rijden.
En toen kwam ik ook nog John tegen. Ergens onderweg zag ik een bekende fiets staan en dus hebben we even samen koffie gedonken. Hij had intussen zijn terugreis geregeld via een systeem van huurauto´s in Spanje en in Frankrijk en hoopt vrijdag a.s. thuis te zijn.
Het begint wel heel dichtbij te komen. Nog zo´n 50 a 70 km afhankelijk van de route die ik morgen kies. Maar eerst over vandaag.
´t Is hier behoorlijk heuvelachtig en dus moest er flink geklommen worden. Jullie zullen zeggen : maar toch ook dalen, maar dalen duurt maar zo kort dat het nauwelijks opvalt. Het is ook een veel mooier beeld van die eenzame zwoegende fietser die tegen de bergwand zich een weg naar boven zoekt. Klinkt lyrischer dan: de fietser die de berg afscheurt. Bergop heeft iets heroisch, bergaf niet.
De eerste bijzondere ontmoeting was al vroeg nl om een uur ot 10 bij het monasterio van Samos. Ik was even wezen kijken bij een preromaanse kapel uit de 9e eeuw en toen ik wegreed zag ik bij het klooster een fiets met een aanhangwagen staan. Omdat ik val op alles wat afwijkt van het normale ging ik erop af om te vragn hoe dat nou was om met een aanhanger achter de fiets een berg af te gaan. De eigenaar bleek een Engelsman die met een rugzak was vertrokken uit Engeland, in Portsmouth een MTB had gekocht van 200 € , was overgevaren met de ferry naar Cherbourg alwaar de plaatselijke fietsenmaker hem had wijsgemaakt dat er op een MTB geen voorfietstassen passen en hem daarom een gammel aanhangwagentje had aangesmeerd. Kennelijk is het bedonderen van pelgrims van alle tijden.
Alles wat er aan die fiets kapot kon gaan was ook kapot gegaan. Hij had al 3 keer banden gewisseld, had diverse malen remblokken moeten vernieuwen, wiellagers vernieuwd omdat ze vol met zand zaten, cranck vernieuwd, banden moeten vernieuwen van zijn aanhangwagentje dat ook nog zeer instabiel bleek te zijn ook bij afdalingen. Verder had hij nog de griep gehad, kortom hij beleefde diverse avonturen tegelijk en over dat alles hebben we zeker een uur op een aangename wijze staan babbelen want hij was geen hypochonder. Hij keek zijn ogen uit op mijn fiets, maar kennelijk kun je ook zo een Camino rijden.
En toen kwam ik ook nog John tegen. Ergens onderweg zag ik een bekende fiets staan en dus hebben we even samen koffie gedonken. Hij had intussen zijn terugreis geregeld via een systeem van huurauto´s in Spanje en in Frankrijk en hoopt vrijdag a.s. thuis te zijn.
