Gijs op pelgrimage

Aan de voet van de Pyreneeen aangekomen en met 1500 km in de benen wou ik voor mezelf en daarmee ook voor mijn volgers een tussenbalansje opmaken en dat naar goed gereformeerd gebruik in 3 punten doen.

1. De pelgrim. De pelgrim maakt het goed voelt zich echter helemaal geen pelgrim, maar toch veeleer de reiziger die hij hoopte te zijn.Toerist voel ik me zeker niet en zo zien de anderen met wie ik in contact kom mij ook niet. Andere Pelgrims heb ik tot nu toe niet ontmoet en enerzijds is dat jammer,maar anderzijds zijn er voldoende kontakten om het reizen prettig te maken. Gewoon overal op af stappen en de kreet : J'ai une question ligt voor in de mond.
2. De anderen. Op mijn tocht door Frankrijk heb ik mijn vooroordelen over Fransen constant moeten bijstellen.De Fransen die ik in mijn rol als pelgrim ontmoet zijn hulpvaardig, attent en wat voor mij als kwetsbare fietser heel belangrijk is: ze tonen veel respect. Zullen bv niet inhalen als er een tegenligger aankomt, geven ongevraagd voorrang, wijken ver uit als ze me tegemoet komen, kortom op mijn hele reis door Frankrijk heb ik me nooit onveilig in het verkeer gevoeld.
3. Het materiaal. Tot dusverre fantastisch. Heb nog geen band hoeven oppompen. De enige teleurstelling was de kampeeruitrusting, maar dat is zo veel beter geregeld.

De Pyreneeen zien we met vertrouwen tegemoet!